بررسي تطبيقي شخصيت پردازي در داستان هاي كودك فارسي و عربي

«ادبيات كودك و نوجوان»،با درنظرگرفتن گروه هاي سني خردسال،كودك و نوجوان به عنوان مخاطبان اصلي ،در زمينه ي خلق آثار و توليد محتواي مناسب،نيازمند بررسي گونه ها و قالب هاي متناسب و فرم صحيح آنهاست.از جمله رايج ترين قالب هاي انتقال پيام و برقراري ارتباط با مخاطب،«داستان» است.فارغ از محتواي آثار داستاني بايد چگونه و با استفاده از چه روش هايي سازمان دهي و مناسب با گروه سنّي مخاطب خلق گردند،از نخستين موضوعات مورد بحث در اين زمينه،شناخت عناصر داستان به صورت كلي و سپس بهره گيري مناسب اين عناصر براي گروه سني مخاطب است كه در مراحل توليد اثر مناسب از يكسو،و در تحليل و نقد و بررسي آثار از سوي ديگر مورد استفاده و بررسي قرار خواهد گرفت.از جمله مهمترين عناصر داستان،«شخصيت پردازي» است.كودكان متناسب با ويژگي هاي شخصيتي و ذهني خود،پيش از آنكه با هريك از عناصر داستاني همچون پيرنگ،زاويه ديد،پيام داستان و ... آشنا شوند،با شخصيت هاي داستان ارتباط برقرار ميكنند و هر داستان را با شخصيت هاي مورد علاقه خود ميشناسند.از جمله پركاربردترين شخصيت پردازي در آثار داستاني كودكان،شخصيت هاي حيوانات هستند.سنّت به كارگيري شخصيت هاي حيوانات در داستان هاي گروه سني خردسالان و كودكان در ادبيات كودك و نوجوان ملل و اقوام گوناگون رايج است.در اين پژوهش،به منظور بررسي الگوهاي متداول از چنين شخصيت ها در كتابهاي كودك اقوام و ملل مختلف،داستان هاي برگزيده كودك فارسي و عربي با شخصيت هاي اصلي و فرعي حيوانات،به روش توصيفي-تحليلي مورد بررسي قرار گرفته است.