سيستان، مكان اسطوره اي شاهنامه و ارتباط آن با قهرمان اسطوره اي

اسطوره، يكي از مهمترين و كهن ترين بخش هاي ادبيات فارسي است. اساطير، آيينه روشن ذهن و ضمير بشر است و جلوگاه حقايق انساني در طول تاريخ. هدف از ايجاد اساطير بازآفريني فرهنگ گذشته و بيان آرمانهاي جاودان ذهن انسان است. از اينرو اساطير بيانگر الگوهاي برتر و انسانهاي آرماني است. خلاقيت و نبوغ فكري بشر، اساطير را كه حالتي آرماني و غيرقابل دسترس دارند، به حماسه مبدل مي سازد تا از رهگذر عيني شدن و تاريخي گشتن، امكان نزديكي به مرزهاي آرماني فراهم گردد. در اساطير معمولاً مكان اساطيري با قهرمان اساطيري در ارتباطي تنگاتنگ قرار مي گيرد. همانگونه كه قهرمان اساطيري يك ابر انسان يا انسان آرماني است پرورد نگاه وي نيز بايد آرمانشهر مي باشد كه شرّ و بدي در آن راه ندارد و زيستگاه مناسبي براي انسان كامل يا آرماني است. جستار حاضر به بررسي عناصر اسطوره اي سيستان به عنوان جغرافياي پهلواني ايران مي پردازد سرزميني كه داراي فرّ ايزدي و از آفريده هاي پاك و مقدس ايزدان ايران باستان است و به اين نتيجه مي رسد كه بن مايه هاي اساطيري سيستان، اين سرزمين را فضايي مناسب براي پرورش جهان پهلوان اساطيري ايران ساخته است.