مرثيه جلال‌الدين در نفثه المصدور

مقاله حاضر در نظر دارد با امعان نظر به كتاب نفثه المصدور، از ديدگاه مرثيه، احساس و ديدگاه نويسنده را در باب سلطان جلال‌الدين و روزگارش موردبررسي قرار دهد و جايگاه و كاركرد مرثيه‌هايي مربوط به سلطان جلال‌الدين و نزديكان او را بيان دارد تا فهم اين نوع از آثار ادبي براي دانش‌پژوهان و علاقه‌مندان در اين زمينه ميسّر گردد. شهاب‌الدين محمد خرندزي يا زيدري نسوي ، منشي جلال‌الدين خوارزمشاه، در بحبوحه حمله مغول، تراژدي و سرنوشت مرگبار سلطان جلال‌الدين و اطرافيانش را در قالبي نو نوشته است. ويژگي‌ها و شاخصه‌هايي موجود در كتاب، وقايع تاريخي را از كنه كلام و واژه‌هاي سوزناك نويسنده آّن منعكس مي‌سازد. براي اين هدف لازم آمد كه با خوانشي متفاوت، ويژگي‌هاي مرثيه را در اين اثر نشان داد. حاصل پژوهش نشان مي‌دهد كه زيدري نسوي مثل خالقان آثار ادبي ديگر، با نگاهي نو و در قالبي خاص به مرثيه نگريسته و انديشه هاو تألمات خود را مطرح كرده‌است. نوشتار حاضر در نظر دارد كه اين اثر را از زاويه و نگاهي تازه به‌عنوان يك مرثيه واكاوي و برخي از قسمت هاي كتاب را به‌عنوان شعر و مرثيه مطرح كرد. نشانه و خصايص شعرمرثيه او از جمله: صور خيال، عاطفه، زاويه ديداول شخص، حديث نفس، كاربرد قرينه هاي هجايي، جزيي نگر بودن همه وهمه تاييدي بر ادبي بودن و شاعرانه بودن اثر است كه آن را در شمار بهترين مراثي ادبي ايران قرار مي‌دهدو از ديگر كتب مشابه تاريخي، متمايز مي‌سازد.