بررسي سنت نار انداختن در فرهنگ و دوبيتي هاي عاميانۀ ايران با تأكيد بر دوبيتي‌هاي مازندران، خراسان و كرمان

سنت يا تراداد عبارت از باور يا رفتاري است كه در يك گروه يا جامعه از نسلي به نسل ديگر منتقل مي‌شود. داراي معناي نمادين است و ريشۀ آن به گذشته بر مي‌گردد. ميوۀ انار، نماد باروري و نماد اولاد و اعقاب بسيار است. به دليل قداستي كه در ميوۀ انار، پوست و چوب آن وجود دارد ، اين ميوه و باور داشتن به آن در فرهنگ و ادبيات ملل مختلف راه يافته است. سنت نار انداختن، يكي از شايع ترين سنت هايي است كه هنگام باز آوردن عروس به خانۀ داماد، به وسيلۀ داماد اجرا مي شده است. اين سنت نشان از خير و بركت و قداست عروس است. اين پژوهش به شيوۀ توصيفي- تحليلي تلاش مي‌كند تا سنت نار انداختن را در دوبيتي هاي عاميانۀ مازندران، خراسان و كرمان بررسي كند. يافته‌هاي پژوهش حكايت از آن دارد كه ميوۀ انار به عنوان نمادي از خير و بركت و شادماني به عروسي‌ها راه يافته است. چوب درخت انار نيز به عنوان خير و بركت فراوان در پيشۀ چوپاني مورد استفاده قرار گرفته است. به دليل تشابه ساختاري كه ميوۀ انار به پستان زن دارد، نشانۀ زايايي و تكامل است كه بيشتر در دوبيتي‌هاي خراسان نمود يافته است.