كتاب شناسي حبسيه در ايران

حبسيه (زندان نامه) از مهم ترين شعبه هاي ادبيات غنايي به شمار مي آيد. حبسيه، بيان احوال و روحيات شاعر در انتظار آزادي و يا به‌عبارت‌ديگر در سوگ آزادي است كه روزگار تلخ اسارت شاعر و اختناق هاي تجربه كرده را به‌سان آيينه اي متجلي مي كند. در تاريخ ادبيات ايران، همواره به دليل وجود حكومت هاي مستبد، شاعران بسياري به دلايل مختلف سياسي، اجتماعي، اعتقادي، ديني و ... به اسارت زندان هاي حاكمان درآمده اند و شاعراني كه مشقت و محنت حبس را چشيده اند، باقدرت قلم، در ميان مضامين مختلف اشعار خود، بخشي را نيز به زندان نامه پرداخته اند. متأسفانه اين مقوله چه در ادبيات كلاسيك و چه در ادبيات معاصر آن‌چنان‌كه بايدوشايد مور توجه واقع نشده است. لذا شناخت اغلب پژوهش-هايي كه در اين زمينه انجام شده است، مي تواند به شناخت بيشتر اين مقوله كمك شاياني كند. بدين منظور اين مقاله در جهت پيشبرد و سهولت پژوهش هاي آينده به شيوۀ «كتابخانه اي-بنيادي» و روش الفبايي تنظيم شده است و به معرفي برخي پايان نامه ها، كتاب ها و مقاله هاي مربوط به موضوع پرداخته است تا منابع موجود و به چاپ رسيده در ايران در دسترس پژوهشگران قرار گيرد و از انتخاب موضوعي كه قبلاً موردتحقيق قرار گرفته است، بازداشته شود.