كاربرد دوربين‌هاي متريك در مصورسازي سه‌بعدي بناهاي تاريخي

هزاران بنا و مجموعه تاريخي واجد ارزش‌هاي نفيس فرهنگي ـ تاريخي با قدمت چند صدساله در تاريخ و فرهنگ اين ملت وجود دارد كه نشان‌دهنده جامعه‌اي با آداب و سنن منحصربه‌فرد، تمدن و فرهنگ غني، اصيل و بي‌نظير ايران است كه توجهي جدي، درخور، عميق و همه‌جانبه را مي‌طلبد. اهميت فوق‌العاده توجه به پژوهش، مستندسازي ميراث فرهنگي؛ در تبيين، تحكيم و اقتدار فرهنگ ايران اسلامي، با توجه به گستردگي و تنوع كيفي و كمي موضوعات است. ازآنجايي‌كه اين بناهاي تاريخي ماندگار ايران درگذر زمان دستخوش تغييرات و آسيب‌هاي زيادي مي‌شوند، لذا نيازمند به مستند شدن دارند تا بتوان علاوه بر شناسايي دقيق شرايط فعلي بنا و آسيب‌هاي وارده به آن درگذشته، روند تغييرات و آسيب‌ها در آينده را نيز شناسايي كرد و از تداوم و گسترش آن جلوگيري نمود. ضمناً براي ثبت جهاني بناهاي تاريخي ايران نيازمند تبيين تصاوير و نقشه‌هايي با ابعاد دقيق و متريك هستيم تا اطلاعات اثر بر اساس واقعيت و وضع موجود محفوظ و مستند شود. در اين خصوص امروزه ابزارهاي ساده مساحي، دوربين‌هاي نقشه‌برداري كلاسيك، تجهيزات فتوگرامتري، دوربين‌هاي اسكنر ليزري سه‌بعدي و اسكنر مادون‌قرمز بيشترين كاربرد را در مستند نگاري بناهاي تاريخي دارند. در اين مقاله، ابتدا روش‌هاي رايج و سپس تجهيزات نوين مستندسازي را تشريح و كاربردهاي هريك از اين روش‌ها بيان‌شده‌اند. از طرفي با مقايسه اين روش‌ها به تشريح معايب و مزاياي فنون فتوگرامتري، اسكنر ليزري و اسكنر فروسرخ مقايسه شده است تا بتوانيم بر اساس مقياس، دقت، سرعت، هزينه و متغيرهاي تأثيرگذار ديگر، مناسب‌ترين سيستم برداشت متريك را انتخاب كنيم.