كاربرد مهندسي اطلاعات مكاني در مستند نگاري براي ثبت ملي و جهاني (بررسي موردي: شهر سوخته)

شهر سوخته نام تپه و يا در حقيقت سلسله تپه‌هاي طبيعي بزرگي با ارتفاع بين 12 تا 18 متر از سطح زمين‌هاي اطراف خود است. كاوش‌هاي باستان‌شناسي در اين شهر نشان داده‌اند كه مردم جامعه شهر سوخته با استفاده از موقعيت جغرافيايي شهر خود كه اجازه تهيه منابع معدني و طبيعي و كنترل و توليد و توزيع آن‌ها را در تمام سيستان و مناطق اطراف مي‌داده اين شهر را گسترش داده‌اند كه در حقيقت هدف از ارائه چنين موضوعي بررسي گسترش جغرافيايي شهر و مطالعه بررسي ساختاري شهر با استفاده از شيوه‌هاي روز دنيا از قبيل سامانه GIS (سامانه اطلاعات مكاني) مي‌باشد. در اين پژوهش، پس از مطالعات تاريخي و تطبيق و تلفيق اطلاعات بر اساس گزارش‌هاي آماري و باستان‌شناسي شهر سوخته، سعي بر آن شده تا كاربردهاي سنجش‌ازدور و سامانه اطلاعات در تشكيل و تكميل پرونده ثبت جهاني آن مورد كنكاش و بررسي قرار گيرد. نتايج حاصل از سامانه اطلاعات مكاني مورداستفاده در محوطه جهاني شهر سوخته نشان‌دهنده اطلاعات بسيار ارزشمند در خصوص نحوه گسترش اين محوطه و تبديل آن از يك دهكده به شهر با روند گسترش از 15 هكتار به 151 هكتار را به‌خوبي نشان مي‌دهد. شيوه‌هاي مورداستفاده درزمينه فتوگرامتري، سنجش‌ازدور و اطلاعات مكاني در مطالعات ثبت جهاني در محوطه‌هاي مختلف مي‌تواند به‌منظور تكميل روند ثبت آن بسيار مؤثر باشد. اين روند شامل مستند نگاري آثار موجود در هر اثر تاريخي مي‌شود و در مورداشاره شده مذكور يعني محوطه شهر سوخته نيز اين روش مؤيد نظم بسيار در شهر بوده كه آثار معماري به‌دست‌آمده در بخش مسكوني نشان‌دهنده وجود نوعي نظم و ترتيب در تقسيم‌بندي ساختمان‌ها و واحدهاي مسكوني است كه توسط خيابان و كوچه‌ها از يكديگر جدا مي‌شوند.