اثر مؤلفه هوش هيجاني بر ميزان انگيزش پيشرفت تحصيلي دانشجويان (مطالعه موردي: دانشگاه فني و حرفه‌اي)

پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه بين هوش هيجاني با انگيزش پيشرفت در دانشجويان دانشگاه فني و حرفه‌اي مازندران انجام شده است. روش تحقيق از نظر شيوه گردآوري اطلاعات توصيفي از نوع همبستگي و از نظر هدف كاربردي بوده است. جامعه آماري را كليه دانشجويان مجموعه آموزشكده‌ها و دانشكده‌هاي دانشگاه فني و حرفه‌اي استان مازندران تشكيل داده‌اند. حجم نمونه مطابق جدول كرجسي و مورگان برابر 458 نفر تعيين گرديد كه بصورت نمونه‌گيري تصادفي ساده از بين جامعه آماري انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، سه پرسشنامه استاندارد شامل پرسشنامه هوش هيجاني «سيبريا-شيرينگ» 33 سوالي و پرسشنامه انگيزش پيشرفت تحصيلي «هارتر» 33 سوالي استفاده شده است. نتايج حاصله نشان داد كه بين مولفه‌هاي هوش هيجاني (خودآگاهي، خودكنترلي، خودانگيزي، هوشياري اجتماعي و مهارت‌هاي اجتماعي) و انگيزه پيشرفت، يك رابطه معنادار وجود دارد. يعني با افزايش هوش هيجاني و مولفه‌هاي مربوط به آن، انگيزه پيشرفت تحصيلي در دانشجويان نيز بيشتر مي‌شود. با توجه به نتايج بدست آمده مي‌توان گفت تقويت هوش هيجاني در دانشجويان سبب افزايش انگيزه پيشرفت تحصيلي آنان مي‌گردد. به اين ترتيب ضرورت مطالعه بيشتر پژوهشگران و اقدامات مسئولين زيربط در اين رابطه به منظور افزايش انگيزه پيشرفت در دانشجويان احساس مي‌شود.