پيش بيني كيفيت رابطه جنسي بر اساس تمايزيافتگي زوجين

در اين پژوهش با هدف پيش بيني كيفيت رابطه جنسي بر اساس تمايزيافتگي در زوجين شهر شيراز در سال 1398 به اين مساله پرداخته شده است. روش اين پژوهش از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش متشكل از كاركنان دانشگاه علوم پزشكي بود، افراد نمونه تعداد 200 نفر از كاركنان دانشگاه علوم پزشكي بود كه به روش نمونه گيري در دسترس از جامعه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي كيفيت روابط جنسي زناشويي Q MSS صادقي و ساماني (1390) و مقياس خود تمايزيافتگي اسكورون و فريدلندر (1998) با روايي و پايايي مطلوب استفاده شد. داده ها به روش تحليل آزمون هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون به روش همزمان با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته ها نشان دادند، كه: واكنش‌پذيري عاطفي، گريزعاطفي و هم‌آميختگي با ديگران به صورت مثبت و معنادار قادر به پيش بيني كيفيت رابطه جنسي هستند.