بررسي اشتراكات داستان‌هاي كوتاه دولت‌آبادي و درويشيان

محمود دولت‌آبادي و علي‌اشرف درويشيان از نويسندگان رئاليسم صاحب سبك در ادبيات داستاني ايران محسوب مي‌شوند. اين دو نويسنده كه در رديف نسل سوم داستان‌نويسان ايران قرار مي‌گيرند، علي‌رغم تفاوت‌هايي كه در سبك نويسندگي دارند؛ داستان‌‌هاي كوتاهشان در بُعد انديشه و تكنيك داراي شباهت‌هايي با هم هستند. در اين پژوهش هدف آن است كه وجوه اشتراك شيوة نويسندگي محمود دولت‌آبادي در مقايسه با علي‌اشرف درويشيان مورد توجه قرار گيرد. در اين مجال، بررسي داستان‌هاي كوتاه دولت‌آبادي(ته شب، ادبار، مرد، از خم چمبر، گاواره‌بان، عقيل عقيل، آوسنة باباسبحان، باشبيرو، سايه‌هاي خسته) با داستان‌هاي كوتاه درويشيان(فصل نان، از اين ولايت، همراه آهنگ‌هاي بابام، آبشوران) كه عموماً مربوط به فضاي ايرانِ دورة پهلوي دوم است، در دو بعد درونمايه و ساختار انجام گرفته است. نتايج بررسي نشان مي‌دهد كه در داستان‌هاي كوتاه محمود دولت‌آبادي و علي‌اشرف درويشيان، درونمايه‌هاي ناتوراليستي فرواني ديده مي‌شود به نوعي كه هر دو نويسنده، آشكارا و صريح، پلشتي‌ها و زشتي‌هاي جامعة ايرانِ دهة چهل(دورة پهلوي دوم) را به تصوير كشيده‌اند؛ پرداختن به فقر و بيكاري، خشونت عليه زنان، جهل و خرافه، نبود عشق و زيبايي از عمدة اين مفاهيم است كه بخش عمده‌اي از درونماية داستان‌هاي كوتاه اين دو نويسنده را به خود اختصاص داده‌است. افزون براين؛ اشتراك در زاوية ديد، شخصيت پردازي، پيرنگ و وجود انگاره‌هاي اقليمي و بومي و همچنين بازتاب باورهاي ايدئولوژيك از شباهت‌هاي ديگر داستان‌هاي كوتاه محمود دولت‌آبادي و علي‌اشرف درويشيان است.