نگاهي به داستان كوتاه «لاله» از منظر نشانه شناسي

نشانه شناسي بر آن است كه ساختار يك داستان يا يك روايت، قابليت آن را دارد كه به بازتاب گفتمان هاي سياسي، اجتماعي، تاريخي و رواني بپردازد. بنابراين يك داستان يا روايت مي تواند حامل تلقي هاي بسياري از حقيقت باشد. داستان كوتاه لاله، با توجه به بن مايه هاي نمادين خود محمل مناسبي براي نشانه شناسي پيرسي است. بر همين اساس، خوانش اين داستان، با تكيه بر عناصر و اِلِمان هاي موجود در متن مذكور، جهت رسيدن به معاني پنهان و آشكار متن و عيني كردن آن معاني، هدف اصلي اين مقاله است. براي رسيدن به هدف اين پژوهش، با اتكا به مفاهيمي از قبيل تحليل نشان-واژه اي و تحليل نشان متني و پيرو آن دخيل كردن كاركرد نمادين اسطوره ها و برخي مفاهيم حوزه روانشناسي، به بررسي زيرساخت هاي فردي و اجتماعي متن، پرداخته شده است. مشخصا صادق هدايت با تسلط كافي بر رمز و اسطوره و نيز احاطه بر كليدواژه هاي مهم حوزه روانشناسي توانسته است، تأثير نماد ها را در شكل گيري شخصيت افراد و مناسبات محيطي آنها به خوبي نشان دهد. در مقاله حاضر، روابط بينامتني اجزاي سازنده داستان كوتاه لاله از دريچه نشانه شناسي مورد بررسي قرار خواهد گرفت.