تمدن اسلامي در انديشه ي سياسي امام خميني (ره) بر اساس چارچوب نظري اسپرينگز

هدف مقاله ي حاضر بررسي تمدن اسلامي در انديشه ي سياسي امام خميني (ره) بر اساس چارچوب نظري اسپرينگز مي باشد. امروزه تمدن واژه اي آشناست كه بيشتر، غربيان مدعي آن هستند. اما واقعيت اين است كه تمدن اسلامي با بعثت پيامبر (ص) شروع شده كه در گذر زمان دچار فراز و نشيب هايي بوده است. در دوران پهلوي نيز شاه با نام ايجاد تمدن بزرگ، راه نفوذ فرهنگ غربي و استعمارگران را به ايران باز كرده و موجب عقب ماندگي مردم شد. امام خميني (ره) شاه را فاسدكننده ي تمام آثار تمدن دانسته، و در مقابل تبليغاتي كه روحانيت را مخالف تمدن معرفي مي كردند، اعلام كردند كه آن ها مخالف انحرافاتي هستند كه تمدن غرب ايجاد مي كند، نه مظاهر تمدن. ايشان در مقابل، تمدن اسلامي را مطرح مي-كنند كه بر پايه ي شرافت و انسانيت استوار است و احكام اسلام را زير پا نمي گذارد و موافق پيشرفت است. لذا اين مقاله سعي دارد، چارچوب تحليلي چهار مرحله اي اسپرينگز را، بر انديشه ي امام خميني (ره) منطبق كرده، بحران، ريشه ي بحران، چشم انداز مطلوب و راه كارهاي ايشان براي رسيدن به جامعه ي مطلوب را مورد مطالعه قرار دهد. پرسش اصلي مقاله ي حاضر اين است كه امام خميني (ره) مسائل آن روز را چگونه آسيب شناسي كرده اند و تصوير ايده آل ايشان براي برون رفت از آن چه ويژگي هايي دارد؟ به طور خلاصه مي توان ادعا كرد، امام خميني (ره) مشكلات اصلي را در عقب ماندگي و علت آن را اسلام ستيزي حاكمان مي دانستند و تلاش كردند جامعه ي آرماني را ترسيم كنند كه در آن تمدن و حكومت اسلامي عادلانه ي متكي بر مردم با ايجاد جمهوري اسلامي برقرار شود.