تأثير بازخورد ژنريك و غيرژنريك بر خودكارآمدي و يادگيري حركتي كودكان

هدف: هدف پزوهش، تعيين اثر بازخورد ژنريك و غيرژنريك بر خودكارآمدي و يادگيري حركتي كودكان 10 سال مي باشد. روش شناسي: بدين منظور 30 نفر كودك سالم با دامنه سني 10 سال ابتدا در مرحله پيش‌آزمون 10 پرتاب توپ تنيس از بالاي شانه با دست غير برتر از فاصله سه متري تا دايره هدف را انجام دادند و سپس به‌طور تصادفي به سه گروه بازخورد ژنريك، بازخورد غير ژنريك و شاهد تقسيم شدند. شركت‌كنندگان در مرحله اكتساب 3 جلسه به تمرين تكليف پرداختند. در هر جلسه تمريني پس از انجام 10 كوشش به گروه ژنريك بازخورد (شما استعداد خوبي در پرتاب كردن داريد) و به گروه غير ژنريك بازخورد (پرتاب‌هاي آخر خيلي خوب بودند) ارائه شد ولي به گروه شاهد بازخورد ژنريك و غير ژنريك ارائه نشد. پس از پايان آخرين جلسه تمريني، آزمون اكتساب شامل 10 پرتاب، بدون ارائه بازخورد انجام شد. پس از يك روز از آزمون اكتساب، آزمون يادداري اول و انتقال اول (افزايش فاصله تا هدف) شامل 10 پرتاب بدون ارائه بازخورد انجام شد. پس از آزمون يادداري و انتقال اول، به همه شركت‌كنندگان يك جمله منفي (پرتاب‌هاي آخر شما خيلي خوب و دقيق نبود) ارائه شد. بلافاصله پس از اين جمله، آزمون يادداري دوم و انتقال دوم مانند يادداري و انتقال اول انجام شد تا اثر اين جمله منفي بر سه گروه ارزيابي شود. هر شركت‌كننده قبل از اجراي مراحل پيش‌آزمون، آزمون اكتساب، يادداري اول و دوم، انتقال اول و دوم مقياس خودكارآمدي را تكميل كردند. يافته ها: نتايج تحليل واريانس يك‌‌‌‌‌‌طرفه نشان داد بين دقت عملكرد گروه‌ها در آزمون اكتساب، يادداري، انتقال اول و يادداري، انتقال دوم تفاوت معناداري وجود دارد (05/0 P). نتايج تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر نشان داد خودكارآمدي گروه بازخورد غير ژنريك به‌طور معناداري بالاتر از گروه بازخورد ژنريك و كنترل بود(05/0 P). نتيجه گيري: بازخورد غير ژنريك نسبت به بازخورد ژنريك مي‌تواند كودكان را نسبت به موانع و مشكلات ايمن سازد و خودكارآمدي آن‌ها را بالا برد و به دنبال آن باعث افزايش يادگيري حركتي در كودكان شود.