يادگيري پنهان شوت گلبال در دانش آموزان نابينا

هدف: هدف پژوهش حاضر اثر روش آموزش بر يادگيري پنهان شوت گلبال در دانش آموزان نابينا بود. روش شناسي: شركت كننده هاي اين تحقيق تجربي 24 دختر نابيناي راست دست با ميانگين سني(73/1±)84/13بودند كه بصورت هدف دار از يكي از مدارس تهران انتخاب و به طور تصادفي در 2 گروه آموزش كلامي و تشبيه قرار گرفتند. دوره اكتساب به مدت 8 جلسه به طول انجاميد و در هر جلسه به گروه تشبيه ابتدا تشبيه حركت دست به جارو زدن و به گروه آموزش كلامي دستورالعمل اجراي شوت ارائه شد و پس از آن 30 شوت تمرين شد. بعد از 72 ساعت ، آزمون يادداري شامل 10 شوت گلبال و بعد از 15 دقيقه استراحت آزمون انتقال شامل 10 شوت همراه با تكليف ثانويه شمارش معكوس انجام شد. اجراي شوت با استفاده از يك مقياس محقق ساخته ارزيابي الگوي حركت اندازه گيري شد. يافته­ها: نتايج تحليل واريانس سنجش هاي تكراري ، برتري يادداري و انتقال دو گروه نسبت به جلسه اول و در واقع وقوع يادگيري در هر دو گروه و همچنين عدم افت معني دار انتقال نسبت به يادداري و در واقع وقوع يادگيري پنهان در هر دو گروه را تاييد كرد (05/0p )؛ ولي بر اساس نتايج تحليل واريانس 2 گروه در 4 آزمون با تكرار سنجش عامل آزمون ، تفاوت معني داري بين اكتساب و يادداري دو گروه وجود نداشت (05/0p ). نتيجه گيري: به نظر مي رسد سادگي مهارت و شباهت آن به مهارت بنيادي پرتاب توپ از پايين باعث وقوع يادگيري پنهان در دو گروه شده و لازم است تحقيق با يك مهارت ورزشي دشوارتر تكرار گردد.