تاثير نسبت هاي مختلف مشاهده عمل، تصوير سازي حركتي و تمرين بدني بر يادگيري تكاليف با بار شناختي متفاوت

هدف: برخلاف علايق مداوم در تحقيق درباره نقش مشاهده عمل و تصوير سازي حركت در يادگيري، مطالعات كمي به طور مستقيم مقايسه كننده ابن دو استراتژي يادگيري هستند. هدف تحقيق حاضر تاثير نسبت هاي مختلف مشاهده عمل، تصوير سازي حركتي و تمرين بدني بر يادگيري تكاليف با بار شناختي متفاوت مي‌باشد. روش‌شناسي: 98 دانش آموزان دختر مقطع ابتدايي با دامنه سني 12-8 سال براي شركت در اين آزمون انتخاب و به صورت تصادفي به 10 گروه (2 گروه 9 نفره و 8 گروه 10 نفره) تقسيم شدند. گروه هاي مورد مطالعه شامل گروه تمرين بدني به عنوان گروه شاهد (تمرين بدني صرف)، گروه مشاهدة عمل صرف، گروه تصويرسازي حركتي صرف، گروه‌ تمرين بدني- مشاهده عمل با نسبت 50-50، گروه تمرين بدني-تصوير سازي حركتي با نسبت 50-50 بود. براي تكاليف با بار شناختي بالا (تكليف استروپ) و بار شناختي پايين(تكليف تطبيق رنگ زنجيره اي) اجراي اين تكاليف توسط آزمودني‌ها در سه مرحله پيش آزمون، مرحله اكتساب و آزمون يادداري انجام شد. يافته­ها: نتايج آزمون تحليل واريانس نشان داد گروه تمرينات مشاهده اي با بار شناختي بالا و گروه تصوير سازي با بار شناختي پايين بهترين عملكرد و گروه تمرينات بدني صرف ضعيف‌ترين عملكرد را در مرحله يادداري داشتند. نتيجه‌گيري: انجام تمرينات به صورت تركيبي مشاهده‌اي و تصوير سازي و تمرين بدني باعث عملكرد بهتر در آزمون‌هاي ورزشي دارد و تاثير تمرين مشاهده اي تركيبي بهتر از ساير روش‌هاي تمريني است.