مقايسه تاثير خودگفتاري آموزشي و انگيزشي بر اكتساب و يادداري مهارت پرش عمودي

هدف: هدف پژوهش حاضر، مقايسه تاثير خودگفتاري آموزشي و انگيزشي بر اكتساب و يادداري مهارت پرش عمودي دختران دانشجو بود. روش شناسي: 45 دانشجوي دختر دانشگاه يزد كه واحد تربيت بدني را اخذ كرده بودند، به صورت تصادفي به 3 گروه خودگفتاري آموزشي، خودگفتاري انگيزشي و كنترل تقسيم شدند. شركت كنندگان در مرحله اكتساب، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 20 كوشش را طبق گروه تمريني انجام دادند. گروه‌هاي آزمايش (خودگفتاري آموزشي و انگيزشي)، عبارات مشخص شده حدود 10-5 ثانيه قبل از هر كوشش تكرار مي­كردند. آزمون اكتساب، پس از 5 هفته و آزمون يادداري دو هفته پس از آزمون اكتساب اجرا شد. در اين پژوهش براي مقايسه آزمون اكتساب و يادداري از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري­هاي مكرر استفاده شد. براي مقايسه گروه‌ها از تحليل واريانس يك راهه و از آزمون تعقيبي توكي جهت تشخيص اختلاف ميان گروه‌ها استفاده شد. سطح معناداري آزمون 0.05 Ρ در نظر گرفته شد. يافته­ها: نتايج نشان داد كه خودگفتاري آموزشي و انگيزشي در مراحل اكتساب و يادداري باعث بهبود پرش عمودي گرديد. ليكن در مراحل آزمون اكتساب و يادداري در گروه خودگفتاري آموزشي و انگيزشي در تعادل تفاوت معناداري ديده نشد. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي تحقيق مي­توان بيان كرد كه خودگفتاري آموزشي و انگيزشي براي مهارت پرش عمودي در مراحل اكتساب و يادداري، يك عامل تعيين كننده­ است.