تاثير قيد بينايي بر كينماتيك حركت پرتاب دارت

هدف : هدف از انجام اين پروژه بررسي تاثير قيد بينايي بر كينماتيك حركت پرتاب دارت نيز بود . با بررسي اين امر نيز مي توان عملكرد فرد را در عدم بينايي مورد تحقيق و پژوهش قرار داد . روش شناسي : در اين پژوهش عمل پرتاب دارت مورد توجه قرار گرفت . ده نفر شركت كننده بين 20 تا 30 سال عمل پرتاب دارت را 5 بار با بينايي و 5 بار ديگر بدون بينايي انجام دادند . روي مفصل شانه و آرنج و مچ و بند اول انگشت كوچك و در محل اولين دنده در روي بالا تنه در هر دو كوشش ( وجود بينايي و عدم بينايي ) ماركر گذاري صورت گرفت . هاي آنها توسط دوربين هفتاد دي ضبط شدند . سپس توسط نرم افزار كينووآ تجزيه و تحليل شدند. از آزمون آماري تي مستقل براي مقايسه ي داده هاي آماري استفاده شد. يافته ها : در اين پژوهش فاكتور زمان در بود و نبود بينايي تفاوت معناداري نداشت ( P= 0.193 ) . زاويه ي ابتدايي كتف و مچ در هنگام بودن بينايي و نبودن آن نيز تفاوت معناداري نداشت (05/0 p) زاويه ي ابتدايي آرنج در هنگام بينايي به طور معناداري بسته تر از وقتي است كه بينايي وجود ندارد (P=0.0383 ) . زاويه ي پاياني پرتاب دارت در كتف و آرنج در بودن بينايي و نبودن آن تفاوت معناداري نداشتند(05/0 p) اما زاويه ي پاياني مچ در هنگام بينايي به طور معنا داري تند تر از زمان عدم بينايي است ( P=0.0482 ) . سرعت مفصل شانه و مچ در هنگام پرتاب با بينايي به طور معناداري بيشتر از زمان بدون بينايي است (05/0 p) . سرعت مفصل مچ در هنگام بينايي و عدم بينايي تفاوت معناداري نداشت (P=0.875 ) . مسافت طي شده در هر مفصل در زمان وجود بينايي به طور معناداري بيشتر از زماني است كه بينايي وجود ندارد (P=0.0397 ) (P=0.288 ) ( P=0.001 ). نتيجه گيري : با توجه به نتايج به دست آمده به نظر مي رسد كه مولفه هاي كينماتيكي پرتاب دارت در زماني كه بينايي وجود دارد نسبت به زماني كه بينايي وجود ندارد متفاوت است و با توجه به اين تفاوت ، عملكرد ضعيف ورزشكاران در هنگام نبود بينايي قابل توجيه مي باشد.