مقايسه تمرينات هماهنگي جاگلينگ و تمرينات ذهني بر هماهنگي دو دستي

هدف: در بسياري از حركات ورزشي و حتي حركات معمولي، استفاده همزمان از دو دست، موجب اجراي موفقيت آميز مهارت حركتي مي‌شود. جاگلينگ يك تكليف ادراكي-حركتي است كه بر هماهنگي عصبي-عضلاني شاخص هاي فيزيولوژي و روانشناختي موثر است. هدف تحقيق حاضر آن است كه آموزش و تمرين فيزيكي و ذهني جاگلينگ بر روي هماهنگي دو دستي در دانشجويان را مورد بررسي قرار دهد. روش شناسي: اين پژوهش،‌ نيمه تجربي و از نوع كاربردي بود، جامعه آماري اين مطالعه دانشجويان دانشگاه يزد بودند. نمونه ها شامل تعداد 84 نفر از دانشجويان كه همگي براساس پرسشنامه ادينگ بروگ جزء افراد راست دست بودند، گروه­ها بصورت تصادفي خوشه‌اي از ميان دانشجوياني كه واحد تربيت‌بدني عمومي را اخذ كرده بودند انتخاب شدند. آزمودني‌هاي منتخب شامل 3 گروه (گروه تمرين جاگلينگ 24 نفر، گروه تمرين ذهني 24 نفر، گروه كنترل 40 نفر) بودند كه با رضايت كامل در پژوهش شركت نمودند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش دستگاه آزمون هماهنگي دودستي (مدل32532) و شمارشگر خطا (مدل LIC-58024C) هر دو ساخت شركتLafayette استفاده گرديد. بعد از اين كه از گروه ها پيش آزمون گرفته شد گروه فيزيكي در يك دوره 2 هفته اي آموزش و تمرين جاگلينگ شركت نمودند و گروه تمرين ذهني، تمرينات جاگلينگ را به صورت ذهني و تصوير سازي انجام دادند. براي تجزيه و تحليل اطلاعات، از آزمون هاي آماري شاپيرو ويلك براي تعيين نرماليتي داده ها، و اثر دو فاكتور زمان و نوع تمرين، از تحليل واريانس با اندازه گيري تكراري دو طرفه و از آزمون تعقيبي LSD براي مقايسه دو به دويي گروه ها استفاده گرديد. محاسبه ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 22 انجام شد و سطح معني داري آزمون ها كمتر از 05/0 در نظرگرفته شد. يافته­ها: اثر زمان در مقايسه بين پيش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه تمريني معني­دار بود (001/0 P). همچنين بين دو گروه تمرين جاگلينگ و كنترل (001/0 P) و تمرين ذهني و كنترل (001/0 P) اختلاف معني داري وجود داشت. نتيجه گيري: اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه تمرين فيزيكي و ذهني جاگلينگ عامل مؤثري بر هماهنگي دو دستي دانشجويان مي‌باشد. در نهايت بين تمرينات فيزيكي و ذهني جاگلينگ تفاوتي يافت نشد و هر دو نوع تمرين باعث افزايش هماهنگي دو دستي مي گردند.