تاثير تمرينات ورزشي منظم بر خودارزشمندي و سطح افسردگي در سالمندان

هدف: سالمندي مرحله‌اي از زندگي پس از ميانسالي است كه با مشكلات روحي- رواني، وابستگي به ديگران، احساس تنهايي و كاهش توانايي‌هاي جسماني همراه است. تمرينات ورزشي منظم سبب بهبود انعطاف پذيري، تجربه روابط اجتماعي مثبت كيفيت زندگي سالمندان را افزايش دهد. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير تمرينات ورزشي منظم بر خودارزشمندي و سطح افسردگي سالمندان استان آذربايجان شرقي انجام گرفت. روش‌شناسي: روش پژوهش نيمه‌ آزمايشي و طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. 30سالمند به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده از بين سالمندان بالاي 60 سال انتخاب شدند و به روش تصادفي و بطور مساوي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل جايگزين شدند (هرگروه 15 نفر). داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي خودارزشمنديcsws و بك جمع‌آوري شدند. تمرينات ورزشي تركيبي از هوازي، قدرتي و انعطاف‌پذيري در 10 جلسه گروهي براي شركت‌كنندگان در گروه آزمايش اجرا گرديد و بعد خودارزشمندي و ميزان افسردگي در پس‌آزمون اندازه‌گيري وداده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس چند‌متغيري تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تمرينات ورزشي منظم مي‌تواند خودارزشمندي را در سالمندان به طور معناداري افزايش و سطح افسردگي سالمندان را به طور معناداري كاهش دهد.(P 0.01) نتيجه‌گيري: فقدان فعاليت بدني باعث تحليل رفتن قواي جسماني در فرد سالمند شده و در انجام كارهاي روزمره زندگي فرد مشكل ايجاد ميكند. ورزش منظم با بهبود تمركز ، افزايش كيفيت خواب و افزايش عملكرد جسماني سالمندان زمينه افزايش خودارزشمندي را در فرد سالخورده ايجاد مي‌كند، همچنين در خلال ورزش منظم گروهي فرصتي براي ايجاد روابط اجتماعي مثبت براي سالمندان فراهم مي‌شود كه باعث كاهش سطح افسردگي فرد ميشود. لذا پيشنهاد مي‌گردد كه برنامه هاي ورزشي منظم و مناسب در كنار ديگر برنامه هاي مراقبتي براي سالمندان گنجانده شود.