بررسي مروري تاثير تيپرينگ بر بهبود عملكرد ورزشكاران در مسابقات

هدف: تيپرينگ به معناي كاهش فشار تمرين يا تعديل تمرين مي باشد. مرحله اي در دوره نهايي تمرينات، چند روز يا چند هفته قبل از مسابقات اصلي(دوره آماده سازي) مي باشد. تيپرينگ باعث كاهش خستگي ناشي از تمرين بدون آسيب به سازگاريهاي ايجاد شده بر اثر تمرين، بهبود 2-8 درصد در عملكرد، تقويت سيستم آنتي اكسيداني و كاهش آسيب و استرس اكسيداتيو ناشي از تمرين، در يك دوره تيپر مي شود. واكنش فرد به كاهش بارتمرين مي تواند در ارتباط با كاهش شدت، حجم، تواتر تمرين و تأثير مجموعه اي از عوامل مذكور مي باشد. تيپرينگ تاثيرات افزايشي روي توان هوازي بيشينه، توان تارهاي تند انقباض، سطح هموگلوبين، هماتوكريت، هپتوگلوبين، حجم گلوبولهاي قرمز، آنزيمهاي هوازي و هورمون تستوسترون دارد و روي هورمون كورتيزول و آنزيم كراتين كيناز اثر كاهشي دارد. همراه با يك برنامه تيپر موفق، يكسري تغييرات فيزيولوژيكي از جمله تغييرات قلبي-عروقي، متابوليكي، هماتولوژيكي، هورموني، عصبي-عضلاني و رواني رخ مي دهد، كه نه تنها موجب كاهش و افت عملكرد نمي شود، بلكه مي تواند توان و عملكرد فرد را در مسابقات افزايش دهد.