گذاري بر آسيب‌شناسي پايان‌نامه‌هاي زبان و ادبيات فارسي

رشتۀ زبان و ادبيات فارسي جزو مهم‌ترين و اصيل‌ترين رشته‌هاي تحصيلي دانشگاهي است. روند رو به افزايش پژوهش‌هاي دانشگاهي اين رشته، كارهاي علمي و ارزشمندي را رقم زده است، اما متأسفانه گاه ديده مي‌شود كه بعضي از پايان‌نامه‌هاي دانشگاهي با اشكالاتي چند روبروست. نويسنده در اين جستار با روش تحليلي- توصيفي به بررسي برخي از پايان‌نامه‌هاي زبان و ادبيات فارسي پرداخته است. ضمناً شايستۀ يادآوري است كه آوردن عنوان پايان‌نامه‌ها به‌عنوان شاهد مثال، چيزي از ارزش، اعتبار پژوهشي و تلاش محققين آن‌ها نمي‌كاهد و هدف تنها اصلاح پاره‌اي از اشكالات پژوهش‌هاي اين رشته است. برآيند تحقيق اثبات مي‌كند كه تحليل متون محلي و فارسي بر اساس نظريه‌هاي غربي، تطبيق غيرعلمي بعضي از مفاهيم جهاني در آثار ادبي ايران و جهان، عناوين كليشه‌اي و تكراري و مبهم، ضعف زبان فارسي، ايرادات محتوايي و موضوعي و عدم نظارت مستقيم استاد بر روند نگارش رساله، از بزرگ‌ترين مشكلات پايان‌نامه‌هاي زبان و ادبيات فارسي است.