آسيب‌شناسي عنوان پايان‌نامه‌هاي رشته زبان و ادبيات عربي (مطالعه‌ي موردي سال‌هاي 1390 تا 1396)

«عنوان» ويترين كار پژوهشي محسوب مي‌شود و مانند كالايي كه در ويترين مغازه قرار مي‌گيرد، بايد ويژگي جذب مخاطب را داشته باشد، زيرا نخستين قسمتي از پژوهش است كه توجه خواننده را به خود معطوف مي‌كند و او را ترغيب مي‌كند تا به خواندن اين پژوهش ادامه دهد، يا نه؟ عنوان پايان‌نامه، برچسبي است كه دانشجو با آن افكار و انديشه‌ي پژوهشي خود را به نمايش مي‌گذارد. گستره‌ي عنوان پايان‌نامه بايد آنقدر محدود باشد كه تنها محتواي پايان‌نامه را شرح دهد و متغيرهاي اصلي پژوهش را در خود بگنجاند و درعين‌حال نامفهوم نباشد زيرا به مثابه‌ي هويت و شناسنامه‌ي هر پژوهشي است. پژوهشگران در اين پژوهش در نظر دارند با بيان بزرگ‌ترين آسيب‌هايي كه عنوان ِپايان‌نامه‌ها و رساله‌هاي رشته‌ي زبان و ادبيات عربي در ايران با آن مواجه هستند، گامي مؤثر در جهت افزايش كيفيت پايان‌نامه‌ها و رساله‌هاي اين رشته، بردارند و با بيان اين آسيب‌ها، دانشجويان ورودي جديد با علم و آگاهي بيشتري، موضوع كار پژوهشي خود را انتخاب كنند. در اين پژوهش، ازآنجايي‌كه پژوهشگران به تحليل عيني محتواي پايان‌نامه‌هاي دوره كارشناسي ارشد و رساله‌هاي دكتري پرداخته‌اند، روش تحقيق كيفي از نوع مطالعه موردي مي‌باشد. براساس يافته‌هاي پژوهش، مهم‌ترين آسيب‌هاي عنوان پايان‌نامه‌ها و رساله‌هاي دكتري رشته‌ي زبان و ادبيات عربي، طولاني بودن و نامفهوم بودن عنوان‌ها و گستردگي محدوده‌ي پژوهش، مشخص نبودن رويكرد پژوهشي كار و مشخص نبودن بازه زماني پژوهش، در عنوان بود. خلاقيت داشتن دانشجويان براي ايجاد نوآوري در انتخاب موضوع و انتخاب عنوان و همچنين حمايت بيشتر گروه و دانشكده از پايان‌نامه‌ها و رساله‌هاي برتر در اين رشته مي‌تواند برخي از اين آسيب‌ها را از بين ببرد.