آسيب‌شناسي نگارش پايان‌نامه‌ها‌ در ايران (با تكيه‌بر پايان‌نامه‌هاي رشتۀ زبان و ادبيات فارسي)

پايان‌نامه، مهم‌ترين و شايد بتوان گفت نخستين كار پژوهشي جديِ يك دانشجوي كارشناسي ارشد است. با توجه به اين‌كه مدرك‌گرايي رواج يافته است و روز‌به‌روز بر تعداد پايان‌نامه‌هاي رشته‌هاي دانشگاهي افزوده مي‌شود، كيفيت در قربان‌گاه كميت، فدا مي‌شود. علل متعددي وجود دارد كه موجب شده پايان‌نامه‌هاي دانشگاهي توليدكنندۀ واقعي علم و دانش نباشند و افزايش تعداد و حجم پايان‌نامه‌ها كمتر تواند كه گِرهي از گره‌هاي علم و دانش بگشايد. نويسنده با تكيه‌بر پايان‌نامه‌هاي رشتۀ زبان و ادبيات فارسي به ريشه‌شناسي اين موضوع پرداخته است. به باور ما علل وجود ضعف در پايان‌نامه‌هاي رشتۀ زبان و ادبيات فارسي عبارت‌اند از: انتخاب موضوع نامناسب، وجود ضعف‌هاي نگارشي، تكيه‌بر توصيف صرف و بي‌توجهي به تحليل منطقي، ضعف در متدلوژي تحقيق، تقليد محض از پايان‌نامه‌هاي پيشين و دل دادن به چارچوب‌هاي پيش‌ساخته، نبود نقدِ مكتوبِ آكادميك از پايان‌نامه‌ها. پس از چرايي هر موضوع، پيشنهادهايي در هر مورد ارائه شده است. نويسنده در بخش واپسين اين جستار نيز به‌نقد سازوكارهاي موجود در جلسات دفاع از پايان‌نامه پرداخته‌ است. اين پژوهش يك پژوهش نظري مبتني بر تحليل اسنادي است.