آموزش هاي زيست محيطي در راستاي توسعه پايدار

امروزه با توجه به افزايش مشكلات و بحران هاي زيست محيطي از يك طرف و پيامدهاي نامطلوب ناپايداري زيست محيطي از طرف ديگر نياز به آموزش درباره مسائل زيست محيطي بيش از پيش احساس مي شود. آموزش به عنوان يكي از مهم ترين راهكارها براي حفاظت از محيط زيست و جلوگيري از آلودگي مي تواند نقش مهمي در توسعه پايدار داشته باشد. با توجه به اهميت موضوع، هدف مقاله حاضر تحليل نقش آموزش زيست محيطي در ارتقاء توسعه پايدار بود. بدين منظور از روش مطالعه كتابخانه‌اي با استفاده از پايگاه‌هاي الكترونيكي آنلاين و آفلاين و همچنين مجلات استفاده شد. بر اساس نتايج اين تحقيق مشخص شد كه آموزش زيست محيطي به عنوان بنيادي ترين شيوه حفاظت از محيط زيست، يك فرآيند پويا است كه طي آن دانش، آگاهي و مهارت هاي افراد در خصوص مسايل زيست محيطي ارتقاء يافته و منجر به افزايش حساسيت، تعهد زيست محيطي، مشاركت كارآمد مردم براي مديريت بهتر فعاليت هاي زيست محيطي و در نهايت، هماهنگي بهتر انسان با طبيعت در راستاي حفاظت و توسعه پايدار زيست محيطي مي شود. با توجه به اين موضوع ضروري است آموزش هاي زيست محيطي عمومي در سطح جامعه بويژه از طريق برنامه هاي آگاهي سازي اجتماعي و رسانه هاي انبوهي و آموزش هاي زيست محيطي تخصصي بويژه در مدارس و دانشگاه ها به شكل جدي تري مدنظر برنامه ريزان و سياستگذاران مرتبط قرار گيرند.