پيشبيني گرايش به خيانت در زوجين بر اساس عملكرد خانواده و كنترل عواطف

پژوهش حاضر باهدف تعيين رابطهي بين عملكرد خانواده و كنترل عواطف با گرايش به خيانت زوجين شاغل شهرستان سنندج در سال 1397- 1398 انجام گرفت. روش مطالعه ازلحاظ هدف كاربردي و ازلحاظ شيوهي اجرا توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعهي آماري شامل كليهي زوجين شاغل در شهرستان سنندج در سال 97- 98 بود كه با استفاده از روش نمونهگيري در دسترس 70 زوج انتخاب و مطالعه روي آنها انجام شد. دادهها از طريق پرسشنامهي گرايش به خيانت مارك واتلي (2006)، پرسشنامهي كنترل عواطف ويليامز و همكاران (1997) و پرسشنامهي عملكرد خانوادهي اپشتاين، بالدوين و بيشاپ (1950) جمعآوري و با بهكارگيري نرمافزار spss22 و با استفاده از روشهاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه تجزيهوتحليل گرديد. نتايج پژوهش نشانگر آن است كه دو متغير عملكرد خانواده و كنترل عواطف 21 درصد تغييرات گرايش به خيانت را تبيين مينمايد. نتايج نشان داد كه بين عملكرد خانواده با گرايش به خيانت رابطهي وجود دارد. از نتايج پژوهش چنين استنباط ميشود كه مجهز نبودن زوجين به مهارتهاي مهم زندگي از جمله مهارت حل مسئله بهعنوان ابزاري جهت حل تعارضات و مشكلات زندگي و همچنين مهارت ارتباط مؤثر بهعنوان ابزاري جهت ايجاد صميميت و نزديكي زوجين ميتوانند گرايش به خيانت زوجين را تسهيل نمايد.