اصول حقوقي قراردادهاي نفتي

نفت به عنوان يك موهبت الهي منبع مهمي از انرژي هاي كره زمين را تشكيل مي دهد. دولتهاي دارنده نفت كه بعضاً در خاورميانه واقع شده اند به دليل فقدان دسترسي به تكنولوژي و توان ضعيف آنها در صنايع نفتي براي استخراج و اكتشاف هميشه دچار مشكل بوده و بنابراين به تنظيم قراردهاي نفتي با شركتهاي خارجي و توانمند در اين حوزه دست زده اند. شكل قراردادهاي نفتي در طول تاريخ از حالت امتياز به مشاركت و بيع متقابل تبديل شد و پس از ملي شدن صنعت نفت دعاوي مهمي از سوي شركت هاي خارجي عليه دولت هاي صاحب نفت در محاكم داوري بين المللي مطرح و در نهايت گاهاً به پرداخت غرامت منجر شده است. سؤال اصلي ما در اين تحقيق آن است كه مناسبترين الگوي تنظيم قراردادهاي نفتي كه بتواند منافع دو طرف را حفظ كند چيست؟ و ديگر اينكه با توجه به وجود طرق مختلف مسالمت آميز اختلافات بين المللي نقش داوري در حل و فصل اينگونه اختلافات چگونه ارزيابي مي شود؟ براي يافتن پاسخ بايد ابتدا انواع الگوي قراردادهاي نفتي را بررسي و تحليل نمائيم تا بهترين مدل را با توجه به مقتضيات زمان پيدا كنيم و همچنين در مسير حل اختلاف بايد ساير روش هاي حل و فصـل اخـتلافات بين المللي را ارزيابي كنيم تا به اهميت و جايگاه داوري در حل و فصل اين اختلافات دست يابيم.