احتجاجات حضرت ابراهيم عليه السلام در آثار آيت الله جعفر سبحاني «مدظله العالي»

قرآن كريم به عنوان كامل ترين كتاب آسماني مشتمل بر دستوراتي براي هدايت بشر بوده و در آن به زندگي پيامبران از جمله حضرت ابراهيم عليه السلام- به عنوان دومين پيامبراوالعزم- تصريح نموده است. با توجه به اينكه انسان ها با پيشرفت علوم و تكنولوژي روز به روز بايد با الگوگيري از انسان هاي كامل، نواقص خود را بهبود بخشند. و از طرفي هم چون مبناي اصلي ما قرآن است و قرآن براي ما حجيّت دارد بر همين اساس نوشتار پيش رو با استخراج اوصاف حضرت ابراهيم عليه السلام از آيات الهي در صدد الگوگيري از آن حضرت در زمينه رفتار عملي استكبارستيزي حضرت با مخالفان عصر خود در نظر آيت الله جعفر سبحاني مي باشد تا بتوان ايشان را به عنوان الگو براي نسل آينده اسلامي در استكبار ستيزي معرفي نمود. روش تحقيق در اين نوشتار به صورت توصيفي- تبييني بوده و مطالب به صورت كتابخانه اي گردآوري شده است، حاصل سخن اين كه: حضرت ابراهيم عليه السلام در محلي به نام«كوثي رُبي» يا«ربا» به دور از اجتماع به دنيا آمده و 13 سال در انزوا بزرگ شده، نام پدرش تارخ بوده كه در كودكي حضرت چشم از جهان فرو بسته و مادرش «بونا» يا «نونا» نام داشته است. حضرت در 175 سالگي به صورت مرگ فجايي رحلت فرموده، و مدفن حضرت در شش فرسخي بيت المقدس در قدس خليل مي باشد. از ديدگاه آيت الله سبحاني تاريخ بت پرستي حاكي از اين است كه در جهان آفرينش، مسأله توحيد ذات واجب الوجود مورد انكار نبوده، بلكه آفريدگار جهان در نظر همه همان خداي يكتا بوده است. اما چيزي كه آنان را از پرستش خداي جهان باز مي داشت، اين بود كه در مراتب ديگر توحيد دچار شرك مي شدند و تصور مي كردند كه خدا جهان را آفريد ولي ربوبيّت و تدبير جهان و يا قسمتي از آن را به موجوداتي مانند: ستاره، ماه، و خورشيد داده است. از اين رو آنان را «ربّ» جهان مي پنداشتند نه خالق آن.