مطالعه موردي اتهام دروغ گويي حضرت ابراهيم با تأكيد بر نظر ايت الله سبحاني

عصمت و مصونيت از خطا و لغزش، به عنوان يكي از شرايط نبوت، از جمله مسائل كلامي است كه از ديرباز نزد متكلمان مسلمان و غير مسلمان مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. يكي از مصاديق بحث، عصمت گفتاري پيامبران است. با اين حال از برخي آيات در داستان حضرت ابراهيم اين گونه برداشت شده كه ابراهيم در سخنان خود با مشركان راستگو نبوده است. طرح بحث عصمت گفتاري پيامبران از منظر شيعه هدف اين پژوهش بود كه با تأكيد بر ديدگاه آيت الله سبحاني به مطالعه موردي روايات نسبت دروغ به حضرت ابراهيم پرداخت. پژوهش حاضر به روش توصيفي تحليلي و مطالعه موردي داستان حضرت ابراهيم در قرآن با استفاده از منابع حديثي شيعه و سني به اين پرسش پاسخ داده است كه عصمت حضرت ابراهيم با احتمال و اتهام دروغ گويي وي چگونه قابل جمع است؟ يافته¬هاي تحقيق نشان داد كه روايات از جهت سند و دلالت مخدوش هستند. بيماري واقعي، بيماري با شركت در جشن مشركان، آزردگي روحي در محيط شرك و قصد توريه توسط ابراهيم برخي احتمالات در مراد ابراهيم از بيماري هستند. همچنين در جريان بت شكني، ابراهيم در سخن با مشركان كج فهم، قصد جدي نداشته و مي خواست آنان را به نادرستي عقايد شان توجه دهد و به صورت جدلي با آنان سخن گفته است.