آموزه تحديث در خوانش استاد سبحاني

خاستگاه رسمي آموزه تحديث را بايد روايات دانست، طرح آموزه تحديث هم در روايات اماميه و هم در روايات اهل سنت به صورت نسبتا گسترده اي به نمايش در آمده است. بررسي چيستي مفهومي تحديث و تفسير صورت يافته از چگونگي پيوند آن با ساير آموزه ها بويژه خاتميت در دستگاه معرفتي روايات و انديشه شارحان، هدف گزاري براي شناخت يابي دقيق به اين مسئله و گام نهادن در تبيين فرآيند و تحليل كاركرد آن را فراهم مي نمايد و در نهايت پاسخ به دو پرسش اصلي اين حوزه يعني ماهيت و چرايي تحديث را نمايان مي سازد. ضرورت اين بررسي از آن رو مي باشد كه از ميان گزينه هاي مبادي دانش امام آنچه از سوي روايات مورد حساسيت بيشتر واقع شده است، مسئله اي به نام تحديث، بويژه سخن گفتنِ اسبابِ آگاهي از غيب كه نماد آن در فرشتگان است، با امام معصوم مي باشد. همانگونه كه ثقل گفتار دگر انديشان نيز در اين حوزه بيشتر رخ نمايي مي كند. طرح انديشه تحديث هرچند بالقوه ابهام هاي زيادي را در بر دارد. مهم ترين نقطه ترديد در پذيرش اين منبع دانش، نه در درك چگونگي آن بلكه در تنظيم با اصول و مباني اعتقادي مسلم اسلامي است. به بيان روشن تر مهم ترين اشكال اين پديده، تعارض آن با قاعده اتمام وحي است. نگاشته حاضر مي كوشد ديدگاه استاد سبحاني به عنوان متكلم عصر حاضر در اين حوزه را تبيين نمايد.