الزام روش شناختي «تفكيك قضاياي حقيقيه از اعتباريه» در علم اصول استنباط (با تاكيد بر ديدگاه روش شناختي حضرت آيت الله سبحاني)

پيش از مرحوم آخوند خراساني، مباحث فلسفي و روش استدلال عقلاني متناسب با علوم تكويني و قضاياي حقيقي در علم اصول كه از علوم اعتباري است وارد شده بود، اما آخوند خراساني استفاده از داده ها و فرآوردها و فرايندهاي تفكر فلسفي را در علم اصول توسعه داد و شاگردان وي نيز بيش از او اين روش را پرورش دادند. در اين ميان برخي بزرگان چون حضرت امام خميني، علامه طباطبايي و مرحوم آيت الله خويي بر اين روش اشكال گرفته اند اما حضرت آيت الله سبحاني توانسته است با الهام از استادان خود اين الگوي روش شناختي را تا هر اندازه كه بيشتر بتواند، به تمام مباحث و زواياي علم اصول توسعه دهد و از اين جهت به نظام مندي مبتني بر روش-شناسي در اين علم خدمت زيادي كرده است. اين تحقيق با استفاده از روش كتابخانه اي – اسنادي، به فحص در آثار اصولي و مقالات و دروس خارج اصول استاد پرداخته و پس از تحليل سير تاريخي اين مسئله و تبيين مباني فلسفي اين رهيافت روش شناختي بر حسب نظريۀ اداراكات اعتباري مرحوم علامه، به استقصاي موارد هشدار روش شناختي حضرت استاد سبحاني به اصوليان در خلط قضاياي حقيقيه و اعتباريه، پرداخته و التزام ايشان به اين تفكيك در كل مباحث علم اصول را در برابر برخي از قائلين به تفكيك كه خود در عمل در مواردي تفكيك نكرده اند، اثبات مي كند. همچنين اين تحقيق سعي نموده است اشكالات وارد شده بر الگوي روش شناختي استاد را پاسخ دهد.