تاثيرات مصالح نوين هوشمند در معماري پايدار

مصالح هوشمند پاسخي براي نيازهاي تكنولوژيكي قرن بيست و يكم مي باشند. استفاده از مصالح هوشمند در معماري علاوه بر اينكه به طور غير قابل تصوري مقدار مصالح و انرژي سرمايه گذاري شده در ساختمان ها را كاهش مي دهد، بلكه انسان را قادر به طراحي محيط هاي ساده مجزا، مستقيم و صريح كه شرايط مناسبتري را در فضا براي ساكنان فراهم مي كند، مي سازد. معماري پايدار نيز به عنوان شاخه مهمي از معماري عصر حاضر، در مقابله با اثرات سوء پيشرفت تكنولوژي و صنعتي شدن جوامع، راهكارهايي را جهت كاهش آسيب رساني صنعت ساخت و ساز بر محيط زيست ارائه كرده و بناهايي نوين و همساز با طبيعت را عرضه مي كند. لازمه دست يافتن به چنين بناهايي، بكار گرفتن دوباره تكنولوژي در راستاي توليد مصالح هوشمند و متريال هاي نويني است كه رفتار اكولوژيك ساختمان را در جهت مديريت هوشمند انرژي پيش برد، واين به معناي بكارگيري مصالحي است كه به بهترين شكل خود را با تغييرات محيطي تطبيق دهند. در اين مقاله ابتدا به بيان مفاهيم معماري پايدار و توسعه پايدار و همچنين مصالح هوشمند پرداخته و سپس با معرفي مصالح هوشمند جديد، راهكارهايي را جهت رسيدن به اهداف معماري پايدار، با استفاده از اين مصالح ارائه مي شود.