طرحواره هاي ناسازگار اوليه و رضايتمندي زناشويي در زوجين

اين پژوهش با هدف پيشبيني ميزان رضايتمندي زناشويي بر اساس طرحوارههاي ناسازگار اوليه انجام‌شده است. در يك مطالعه توصيفي از نوع همبستگي، از بين زوجين ساكن شهر تهران، 454 نفر (230 زن و 224 مرد) به شيوه در دسترس، انتخاب و دو پرسشنامه مقياس زوجي انريچ و فرم كوتاه طرحوارههاي ناسازگار اوليه يانگ را تكميل كردند. آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين دو متغير طرحوارههاي ناسازگار اوليه و رضايتمندي زناشويي، رابطه معكوس و معناداري وجود دارد و با افزايش ميزان طرحوارهها از ميزان رضايتمندي زناشويي كاسته ميشود (001/0=α). نتايج رگرسيون به روش گام‌به‌گام حاكي از آن است كه از بين مؤلفه‌هاي طرحوارههاي ناسازگار اوليه بريدگي و طرد و گوش‌به‌زنگي بيش‌ازحد ميتوانند رضايت زناشويي را به‌طور معنادار پيشبيني كند. نتايج به‌دست‌آمده از اين پژوهش ميتواند در استفاده از درمان اين طرحوارههاي ناكارآمد و افزايش رضايتمندي زناشويي متعاقب آن، مفيد واقع شود.