تأثير درمان شناختي- رفتاري بر هم‌وابستگي در بين همسران افراد وابسته به مواد مخدر

بي‌ترديد مصرف مواد مخدر آثار و پيامدهاي نامطلوب رواني، اجتماعي، انساني، اقتصادي، سياسي، آموزشي و فرهنگي بر ساختار و كاركرد جامعه دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين تأثير درمان‌شناختي-رفتاري در كاهش علائم هم‌وابستگي در بين همسران افراد وابسته به مواد مخدر بود. روش و طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با روش پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. شركت‌كنندگان تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمايش، 15 نفر گروه كنترل) از بين همسران افراد مبتلا به اختلال سوءمصرف مواد در شهر كرج به‌صورت تصادفي شركت داشتند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه تشخيصي ساختمند، مقياس هم‌وابستگي اسپن–فيشر بودند. يافته‌هاي به‌دست‌آمده از روش آماري تحليل كوواريانس نشان دادند در فرضيه پژوهشي با 99 درصد اطمينان نتايج بيانگر آن بودند كه درمان شناختي رفتاري، هم‌وابستگي همسران افراد وابسته به مواد را كاهش مي‌دهد. بنابراين با 99 درصد اطمينان تفاوت مشاهده‌شده بين ميانگين نمرات دو گروه آزمايش و كنترل معني‌دار شد.