اثر امواج آهسته مغزي بر بهبود مهارتهاي شنيداري و كاركردهاي اجرايي دانش‌آموزان نابينا

شايعترين گروههاي معلولان، نابينايان و ناشنوايان هستند. بيش از 248 ميليون نفر در دنيا داراي اختلال بينايي هستند كه 245 ميليون نفر كم بينا و 39 ميليون نفر نابينا مي باشند. نابينايي به عنوان يكي از شديدترين ناتواناييهاي كه فرد، خانواده‌اش و جامعه را متأثر مي‌كند شناخته شده است. هدف اين پژوهش بررسي اثر روش‌هاي امواج آهسته مغزي بر بهبود مهارتهاي شنيداري و كودكان نابينا است. پژوهش به صورت نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون و پس آزمون است. جامعه پژوهش كودكان كودكان نابينا كلاسهاي چهارم تا ششم پسر دبستاني شهر مشهد سال 96- 95 بودند. روش نمونه‌گيري به صورت در دسترس است دانش‌آموزاني كه به مدارس نابينا مشغول به تحصيل بودند 20 دانش‌آموز نابينا كه با توجه به سن، جنسيت، هوش و نمره مهارتهاي شنيداري (ملايري، 1383) و كاركردهاي اجرايي (كوليج، 2000) همتاسازي شدند. به شيوه تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل انتخاب شدند. مهارت‌هاي شنيداري هر دو گروه مورد ارزيابي قرار گرفت. گروه آزمايش تحت روش‌هاي امواج آهسته مغزي قرار گرفتند كه 12 جلسه درماني طي سه ماه بود. داده‌هاي پژوهش با استفاده از آزمون t تحليل شد. نتايج نشان داد كه امواج آهسته مغزي در افزايش مهارتهاي شنيداري و كاركردهاي اجرايي كودكان نابينا اثر داشت. روش‌هاي امواج آهسته مغزي موجب افزايش مهارتهاي شنيداري و كاركردهاي اجرايي دانش‌آموزان نابينا مي‌شود.