پيش بيني پيروي از درمان بيماران ديابتي نوع دو از روي تنظيم شناختي هيجاني، اختلالات اضطراب و خواب و عملكرد اجتماعي

هدف اين مطالعه تعيين نقش تنظيم شناختي هيجاني، اختلالات اضطراب و خواب و عملكرد اجتماعي در پيش‌بيني پيروي از درمان بيماران ديابتي نوع دو در شهر زنجان بود. در يك طرح توصيفي مقطعي به روش همبستگي تعداد 120 نفر از جامعه‌ي آماري با نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ي تنظيم شناختي هيجان گرانسفكي، سلامت عمومي گلدبرگ و پيروي از درمان عصيس جمع‌آوري شدند. يافته‌هاي به‌دست‌آمده از آزمون‌هاي آماري توصيفي كولوموگراف-اسميرنف همبستگي پيرسون و رگرسيون نشان داد كه كاركرد اجتماعي رابطه‌ي منفي معناداري با پيروي از درمان نداشت (p ./.5). اختلالات اضطراب و خواب رابطه‌ي معناداري با پيروي از درمان نداشت (p ./.5)؛ بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت با بهبود كاركرد اجتماعي مي‌توان پيروي از درمان را افزايش داد و درنتيجه از عوارض ديابت پيش‌گيري كرد.