سطح آمادگي رواني و گرايش به دوپينگ در ورزشكاران

پژوهش حاضر باهدف پيش‌بيني رفتار دوپينگ بر اساس سطح آمادگي رواني به‌منظور شناسايي زمينه‌هاي روان‌شناختي گرايش ورزشكاران به دوپينگ انجام شد. در اين پژوهش توصيفي- مقطعي، 514 نفر (211 زن و 303 مرد) با ميانگين سني 4/25 سال و انحراف معيار 32/5 از بين ورزشكاران رشته‌هاي تيمي و انفرادي عضو فدراسيون پزشكي ورزشي شهرستان تهران به روش نمونه‌گيري آسان (در دسترس) انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامه‌هاي آزمون مهارت‌هاي رواني اوتاوا (امست- نسخه 3)، پرسش‌نامه رفتار دوپينگ، به‌كاربرده شدند. براي تحليل داده‌ها از رگرسيون چندگانه به روش Enter بهره گرفته شد نتايج رگرسيون چندگانه به روش هم‌زمان، غالباً، بيانگر رابطه منفي و معناداري سطوح مهارت هاي رواني با رفتارهاي دوپينگ(001/.=p) بودند بدين معنا هرچقدر ميزان مهارت هاي رواني بيشتر باشد ميزان رفتارهاي دوپينگ كمتر خواهد بود. نتايج حاصل از تحقيق نشان مي‌دهد كه بهبود عملكرد ورزشكاران به‌واسطه آمادگي در مهارت‌هاي ورزشي ازجمله آمادگي رواني باعث افزايش سطح سلامت رواني و احتمالاً كاهش گرايش ورزشكاران به رفتار ناشايست دوپينگ خواهد بود.