تأثير معنا درماني بر دل زدگي زناشويي، رضايت زناشويي و صميميت زوجين

ازدواج يكي از عوامل تكميل و تقويت مباني اخلاقي و نيازهاي جسماني و رواني –اجتماعي انسان است. هدف پژوهش حاضر، مقايسه تأثير معنادرماني بر دل زدگي زناشويي، رضايت زناشويي و صميميت زوجين بود. طرح پژوهش از نوع طرح هاي پژوهشي شبه آزمايشي (پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل) بود. شركت‌كنندگان تعداد 32 نفر (16 نفر گروه آزمايش و 16 نفر گروه گواه) بودند كه از ميان زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر رشت در سال 1395 به‌صورت تصادفي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه هاي رضايت زناشويي كانزاس، پرسشنامه دلزدگي زناشويي و پرسشنامه صميميت زناشويي بودند. يافته‌هاي حاصل از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره و چند متغيره نشان دادند كه معنا درماني به‌صورت معناداري روي دلزدگي زناشويي و مؤلفه‌هاي آن، رضايت زناشويي و صميميت زناشويي تأثير دارد. به‌اين‌ترتيب كه ميانگين نمرات گروه معنا درماني در مقايسه با گروه كنترل در پايان آموزش در هر سه متغير بالاتر بود. رويكرد معنا درماني مي تواند در زمينۀ روابط زناشويي يك مداخله مناسب به حساب آيد اما درعين‌حال، به نظر مي رسد كه رويكرد معنا درماني داراي اثرگذاري بهتري در زمينه هايي كه نياز به مداخله شناختي بيشتري دارد، است.