ارزيابي و انتخاب روش برتر براي توزيع مكاني دما (مطالعه موردي: استان خوزستان در محدوده حوضه آبريز كارون بزرگ)

دما از عناصر اساسي شناخت هواست. اين پارامتر يكي از مهم‌ترين عوامل هواشناسي است كه در تعيين اوضاع اقليمي هر منطقه موثر مي‌باشد و تغييرات آن باعث پديد آمدن دگرگوني‌هايي در كميت ساير پارامترهاي آب و هوايي مي‌گردد. لذا لازم است كه اين پارامتر در پژوهش‌هاي مورد نياز با دقت بالايي برآورد گردد. در پژوهش حاضر به منظور پهنه‌بندي دما در مقياس ماهانه سه روش عكس مجذور فاصله (IDW)، بيزين كريجينگ و رگرسيون ساده دما بر حسب ارتفاع و طول و عرض جغرافيايي مورد ارزيابي قرار گرفتند و نتايج آن‌ها با نتايج روش پيشنهادي اين پژوهش كه روش ارتفاع-فاصله (Reg-Dis) مي‌باشد، مقايسه شد. بدين منظور 14 سال آمار (94-1380) داده دما روزانه 18 ايستگاه سينوپتيك و 26 ايستگاه تبخيرسنجي در محدوده استان خوزستان جمع‌آوري گرديد. نتايج نشان داد روش ارتفاع-فاصله قادر به برآورد دما با كمترين مقدار خطا در بين روش هاي بررسي شده مي‌باشد و مي‌تواند به عنوان روش برتر در مطالعات مرتبط مورد استفاده قرار گيرد.