بررسي اثرات تغيير اقليم بر تغذيه آب هاي زير زميني (مطالعه موردي: حوضه آبخوان سراوان در استان سيستان و بلوچستان)

آب زيرزميني از مهمترين منابع تامين آب شيرين موردنياز انسان به ويژه در مناطق خشك است كه با توجه به تغييرات اقليمي آينده و گرم شدن جهاني، مورد تهديد جدي قرار خواهد گرفت. هدف اين پژوهش بررسي تأثير تغيير اقليم بر منابع آب زيرزميني حوضه آبخوان سراوان واقع در استان سيستان و بلوچستان مي باشد. تغيير اقليم موجب تاثير در رطوبت خاك، تغذيه آب زيرزميني، فراواني وقوع سيلاب ها و دوره هاي خشكسالي و در نهايت كاهش سطح آب هاي زيرزميني نواحي مختلف مي باشد بطور كلي روند جديدي را در اقليم جهاني موجب مي شود. در تحقيق حاضر با استفاده داده هاي پايش شده مربوط به اقليم منطقه مورد مطالعه، توسط نرم افزار Lars-WG و بر اساس مدل هاي گردش عمومي جو (7 مدل با سناريو هاي متفاوت) و ميزان تغييرات دما و بارش در سال هاي آينده (2018-2044) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج بدست آمده از مدلMPEH5 با سناريو A1B ميزان دما را بطور ميانگين 0.61 درجه سانتيگراد افزايش و بارندگي را بطور متوسط سالانه به ميزان 0.0322 ميلي متر در روز كاهش نسبت به دوره پايه را پيش بيني مي كند. سپس با استفاده از اطلاعات آبخوان و داده هاي بارش بدست آمده از تغيير اقليم به مدل سازي آب زير زميني توسط نرم افزار GMS پرداخته شد. پس از كاليبراسيون مدل بارش هاي جديد تعريف شده و ميزان سطح جديد آب در آبخوان براي سال هاي آينده بدست آمد. نتيجه نشان مي دهد سطح آب در نواحي مركزي 13 متر و در نواحي جنوبي 20 متر كاهش مي يابد.