بررسي ظرفيت خودپالايي آب رودخانه خرم آباد در بازه ي ايستگاه بهرام جو تا دوآب-ويسيان

توانايي طبيعي رودخانه ها را در كاهش ميزان آلودگي كه به آن ها وارد مي شود خودپالايي مي گويند. در اين مطالعه توان خودپالايي رودخانه خرم آباد در دو بازه حد فاصل ايستگاه بهرام جو تا دوآب-ويسيان مورد بررسي قرار گرفته است. جهت محاسبه خودپالايي از اطلاعات 3 ايستگاه در طول يه دوره 9 ماهه (تير تا اسفند 1395) استفاده شد. نتايج نشان داد حداكثر توان خودپالايي رودخانه مربوط به بازه ي دوم حد فاصل ايستگاه چم انجير تا ايستگاه دوآب-ويسيان و به ميزان 174145 تن در روز در آبان ماه مي باشد و حداقل آن مربوط به بازه ي اول حد فاصل ايستگاه بهرام جو و ايستگاه چم انجير و به ميزان 19581 تن در روز در مرداد ماه مي باشد. بررسي تغييرات خودپالايي 2 بازه در تمامي ماه ها نشان داد ميزان خودپالايي در بازه ي اول كمتر از بازه ي دوم است و مهمترين دليل آن داشتن دبي كمتر نسبت به بازه ي ديگر است. بازه ي دوم به دليل داشتن دبي بالاتر كه ناشي از اتصال سرشاخه هاي ديگر به رودخانه است ميزان خودپالايي بالاتري دارد. به صورت كلي مي توان نتيجه گرفت توان خودپالايي تحت تاثير زمان و مكان است.