اثر كاربرد زئوليت و گراول بر زاويه تماس نهايي سه نوع بافت خاك

عموما خاك هاي خشك به راحتي آب را جذب مي كنند. اما در همه خاك ها اين خصوصيت ديده نمي شود. بعضي از خاك ها( خاك هاي آبگريز) در برابر مرطوب شدن از خود مقاومت نشان مي دهند كه باعث افزايش رواناب و كاهش نفوذ پذيري خاك ها مي شود. با توجه به اهميت موضوع آبگريزي خاك ها، هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير بافت خاك، زئوليت و گراول بر روي زاويه تماس نهايي خاك مي باشد. در اين پژوهش زاويه تماس خاك به روش ارتفاع لوله هاي مويين اندازه‏گيري گرديد و اثر سه نوع بافت خاك، سبك، متوسط و سنگين و زئوليت كلسيمي( صفر و 10 گرم بر كيلوگرم خاك) و سنگريزه( به ميزان صفر و 40 درصد حجمي با متوسط قطر 5 ميلي متر) بر زاويه تماس نهايي خاك بكار برده شد. يافته هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه زاويه تماس خاك در بافت سبك، متوسط و سنگين به ترتيب افزايش پيدا كرده و با افزايش مقدار زئوليت، زاويه تماس نهايي در خاك هاي سبك و متوسط كاهش يافته است در حالي كه در خاك هاي سنگين افزايش زاويه تماس را نشان داد كه ممكن است به دليل اين باشد كه زئوليت، اثر آب گرايي رس را كم كرده است. در خاك هاي گراولي، زاويه تماس بيشتر از خاك هاي بدون گراول است كه ممكن است به علت بيشتر بودن زاويه تماس بين ذرات خاك و گراول باشد. نتايج مقايسه آماري نشان داد، بافت خاك بر روي زاويه تماس اثر معني داري دارد ولي كاربرد زئوليت و وجود گراول بر روي زاويه تماس خاك اثر معني دار ندارند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه تاثير بافت خاك بر روي زاويه تماس بارز تر از زئوليت و گراول مي باشد.