بررسي اثر تداخل تنش در سازه هاي مجاور ميان مرتبه با در نظر گرفتن اجراي ميكروپايل

Investigating the Effect of Stress Interference on Adjacent Structures with Regard to the Implementation of The Micropile

امروزه پيشرفت روز افزون مهندسي ژئوتكنيك دربهبود و اصلاح خواص فيزيكي و مقاومت برشي خاك، امكان ساخت سازه با احجام و بار سرويس بالا و با صرف هزينه‌هايي به مراتب كمتر از اجراي شمع‌هاي درجا را ميسر نموده است. يكي از اين روش ها استفاده از ميكروپايل مي باشد كه عمدتا جهت كنترل نشست هاي نا متقارن، افزايش ظرفيت باربري و مقابله با روانگرايي مورد استفاده قرار مي گيرد. در اين پژوهش به بررسي تداخل تنش در سازه هاي مجاور ميان مرتبه با در نظر گرفتن اجراي ميكروپايل پرداخته شده است كه تغييرات نسبت تداخل تنش و تغييرات نسبت تداخل نشست، و تغيير پارامترهايي از قبيل طول ميكروپايل، عرض پي، فاصله پي ها از يكديگر و نوع خاك مورد بررسي قرار خواهد گرفت. براي به دست آوردن نتايج مربوطه از نرم افزار اچزاي محدود پلكسيس دو بعدي استفاده شده است. پي هاي مورد بررسي در اين مدل سازي به عرض هاي 4، 6، 10 و 12 متر بودند، كه بر روي دو لايه خاك قرار داشتند. پي ها در عمق 5/1 متري از سطح خاك قرار داشتند، يك متر به علت ارتفاع مقطع پي و 5/0 متر به علت كف سازي روي پي لايه خاك پاييني، متشكل از ماسه متراكم بود. لايه بالايي به دو حالت خاك رسي و خاك ماسه غير متراكم بود، ميكروپايل ها در طول هاي مختلف از لايه ضعيف عبور كرده و بر لايه قوي قرار ميگرفتند. نتيجه كلي به اين صورت مي باشد كه با افزايش عرض پي، طول ميكروپايل و نسبت فاصله به عرض پي در دو نوع خاك ماسه اي سست و رسي ضريب تداخل تنش و نشست كاهش مي يابد و اين تغيير كاهش در خاك ماسه اي بيشتر از خاك رس رخ داده است به طوري كه تداخل تنش از بين رفته و هر پي به صورت مستقل و تنها عمل مي كند.