ارتقاء سطح آسايش ساكنين در مجتمع هاي مسكوني از طريق معاصر سازي عناصر كالبدي خانه هاي سنتي، نمونه موردي: خانه هاي سنتي تبريز

Improving the level of comfort of inhabitants in residential complexes by Modernization the physical elements of traditional houses,case study: traditional houses of Tabriz

آثار معماري به جا مانده از دوران گذشته علاوه بر ارزشمندي، نتيجه چندين قرن تجربه و آزمون و خطا به شمار مي روند. اما پيشرفت جوامع و افزايش جمعيت، موجب تشديد نياز به مسكن و رشد سريع انبوه سازي مي گردد و اين امر سبب افت كيفيت زندگي و بروز برخي مشكلات جسماني و رواني مي شود. در اين گذار، خانه ها نيز ديگر مكاني براي آسايش و آرامش ساكنان نخواهند بود. تبريز كه يكي از كلانشهرهاي ايران است از اين واقعيت بدور نمي باشد. بر اين اساس، مقاله حاضر تلاش دارد تا با بررسي الگوهاي كالبدي خانه هاي سنتي تبريز ابتدا ويژگي ها و عوامل اصلي كالبدي آن ها را بازشناسي نمايد و پس از آن تاثيرگذاري عوامل شناسايي شده را بر ارتقاء آسايش ساكنين در مجتمع هاي مسكوني معاصر بررسي، تحليل و ارزيابي كند. بدين منظور اطلاعات لازم از طريق برداشت كتايخانه اي، ميداني و مقالات علمي مربوطه جمع آوري شده و يافته ها دسته بندي گرديدند. فرآيند پژوهش در اين مقاله با روش تطبيقي انجام شده است و پس از بررسي عوامل و تحليل آنها، نتيجه گيري شد كه با معاصرسازي ويژگي هاي خانه هاي سنتي مي توان نيازهاي رواني و آسايش ساكنين را تامين نمود. بويژه آنكه عامل اصلي شكل گيري خانه ها در دوران گذشته پاسخ گويي به امنيت و آسايش ساكنين بوده است.