معيارهاي تشخيص معماري ارزشمند

Discernment Criteria of Valuable Architecture

مستند سازي، مسابقات، همايش ها و جوايز معماري، الگوي تفكر معماران در يك برش زماني خاص را نمايان مي سازند. در اين رويدادها با طيفي از ادعاهاي ساخت يافته تا نوآوري هاي خلاقانه مواجه هستيم. طبيعي است كه معيارهائي براي تشخيص ارزش اين تاليفات وجود دارد. هدف اين مقاله ارائه دسته بندي از مشخصات معماري ارزشمند در مفهوم عام است، اين دسته بندي مي تواند براي معماران در زمان طراحي، داوران مسابقات معماري در زمان تدوين رويكردهاي داوري و تنظيم چهارچوب تحليلي از تفكر معماري براي پژوهشگران و منتقدان معماري معاصر مورد استفاده قرار گيرد. در اين پژوهش فرآيند مشاهده، تحليل محتوا و مفهوم يابي بر پاية يك نظام، تحليلي- استنتاجي براي دسته بندي ملاك بوده است. به اين منظور منابع مفهومي – الگويي معماري، مستندات و آراي صاحب نظران براي استخراج مفاهيم نظري، مورد توجه قرار گرفته و ساختار مبدّل ذهنيت به عينيت و تاثير زمينه فرهنگي و اجتماعي، توصيف و تبيين شده است. در نتيجه بررسي ها معلوم شد ميزان اتكاي فرآيند معماري، به تماميّت ذهني- عيني و اصول پايه به مثابه عامل بوجودآورنده از يك طرف و ميزان تبعيت از الگوهاي ماندگار و فرآيند مبتني بر ساختار از طرف ديگر، در ميزان ارزشمندي اثر نقش تعيين كننده اي دارند و متناظر با اين معيارها و شاخصه هاي مربوطه، معماري ارزش آفرين قابل تشخيص و به همين ترتيب قابل بازمفهوم سازي است.