معماري شناور با رويكرد انرژي پايدار

Floating Architecture With Sustainable Energy Approach

افزايش جمعيت و توسعه شهرنشيني در دو سه دهه اخير شتابي چشمگير يافته است، تبديل روستاها به شهر و شكل‌گيري شهرهاي جديد باعث از بين رفتن منابع طبيعي (اراضي، مراتع، جنگل‌ها، ...) و استفاده نادرست از انرژي‌هاي فسيلي شده است. به طوري كه از نظر كميت تعداد شهرها افزايش و به لحاظ كيفي تقريباَ كليه شهرهاي با مشكلات ساختاري و عملكردي و كمبودهاي اساسي در زير ساخت‌هاي شهري دست به گريبانند. در برخي از كشورهاي دنيا با خشك كردن دريا، سعي در ايجاد بستري مناسب براي توسعه شهرنشيني كرده‌اند و در برخي ديگر از كشورها با استفاده از سازه‌هاي خاص و بهره‌گيري از انرژي‌ پايدار و عوامل طبيعي، بدون آسيب زدن به طبيعت و خشك كردن دريا، بستري مناسب براي توسعه شهرنشيني، طراحي و شكل گيري بنا بصورت شناور روي آب نموده‌اند. در شهرهاي ساحلي و بندر‌هاي اقصي نقاط دنيا خانه‌ها و سازه‌هايي وجود دارد كه ساختار آنها روي آب شكل گرفته است. اين سازه‌هاي شناور روي آب ميتواند خانه، هتل يا هر‌ چيز ديگري باشد. معماري شناور به معماري گفته مي‌شود كه در آن از اصول خاصي پيروي مي‌شود، رعايت اين اصول خاص، براي ساخت خانه‌هاي شناور لازم است چرا‌ كه ساختار اين سازه‌ها با سازه‌هايي كه در خشكي قرار دارند متفاوت است. بدون ترديد يكي از موارد مهمي كه انسان همواره با آن دست و پنجه نرم مي كند، نحوه نگرش و برخورد با منابع طبيعي، انرژي و تعامل بين منابع و اثرات ناشي از اين مصرف است. در نگرش پايدار، طراحي به گونه اي انجام مي شود كه اين سه مورد در يك چرخه ارتباطي صحيح قرار گرفته و بتوان در آينده نيز از نتايج مصرف منابع در حال، بهره‌مند شد. طراحي پايدار به معناي انجام حداكثر با حداقل امكانات است. موضوع اصلي مورد مطالعه در اين تحقيق معماري شناور با رويكرد انرژي پايدار مي‌باشد، و دليل انتخاب اين موضوع جنبه‌ي مهم طراحي پايدار در، انتخاب مصالح و كارآيي ساختمان، پس از احداث است. ساختمانها بايد از نظر تأمين انرژي، 80 درصد و حتي بيشتر، خودكفا باشند.