الگوي بهسازي نقش مديران در مديريت كاركنان ناكارآمد

با توجه به اهميت منابع انساني در يك سازمان و نقش آن در رشد و تحقق اهداف سازماني، پرداختن به مبحث بهره‌وري منابع انساني يكي از مهم‌ترين دغدغه‌هاي مديران امروزي است. رمز موفقيت سازمان هاي امروزي در سرمايه هاي انساني است و كاركنان ناكارآمد مي توانند يك سازمان را با خطر روبرو كنند. مدير مي‌تواند با استفاده از روش‌هاي تشويقي و تنبيهي از اُفت بهره‌وري كاركنان در درون سازمان جلوگيري كند. در اين مقاله الگوي بهسازي نقش مديران در مديريت كاركنان ناكارآمد طراحي شده است. اين پژوهش با رويكرد توصيفي- تحليلي و به‌صورت مقطعي انجام شد. اطلاعات جمع‌آوري‌شده از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته با 9 نفر از مديران ارشد معاونت توسعه مديريت و برنامه‌ريزي منابع دانشگاه علوم پزشكي تهران مورد بررسي قرار گرفت. تحليل‌هاي صورت گرفته حاكي از آن است كه مديران بر اساس انتخاب روش برخورد با كاركنان ناكارآمد راهكارهاي پيشنهادي خود تحليل و نتايج حاصل از پياده‌سازي آن‌ها، قادرند نقش اساسي در بهبود عملكرد كاركنان ناكارآمد ايفا نمايند. از اين رو شناسايي نشانه‌هاي ناكارآمدي و شفاف‌سازي انتظارات مدير از فرد، حمايت فرد جهت رفع ريشه‌هاي ناكارآمدي و ايجاد تعهد، اتخاذ رويكرد واكنشي(تنبيهي و تشويقي) ازجمله نقش هاي مؤثر مدير در ارتقاي عملكرد كاركنان است.