شماره ركورد كنفرانس :
4811
عنوان مقاله :
نقش رويكرد توسعه حمل و نقل محور (TOD) در دستيابي به توسعه پايدار شهري
پديدآورندگان :
نصرآزاداني سيد مسعود nasrazadani@rail.iust.ac.ir عضو هيت علمي دانشگاه علم و صنعت ايران؛ , شيرواني ميلاد shirvani_milad@rail.iust.ac.ir دانشجوي كارشناسي ارشد مهندسي خطوط راهآهن دانشگاه علم و صنعت ايران؛ , عبدي محمد m_abdi96@rail.iust.ac.ir دانشجوي كارشناسي ارشد مهندسي خطوط راهآهن دانشگاه علم و صنعت ايران؛
كليدواژه :
توسعه پايدار , توسعه حمل و نقل محور (TOD).
عنوان كنفرانس :
ششمين كنفرانس بين المللي پيشرفت هاي اخير در مهندسي راه آهن
چكيده فارسي :
در بسياري از كشورهاي در حال توسعه جهان، همزمان با رشد شتابان اقتصادي و جمعيتي شهرها، مسائل زيادي مانند توسعه نامتناسب فضاهاي شهري، تراكم رو به گسترش كاربريهاي گوناگون، افزايش سفرهاي درونشهري، افزايش مالكيت خودروهاي شخصي و محدوديت زير ساختهاي حمل و نقل شهري به وجود آمده است. اين مسائل، مشكلات بزرگي را براي شهرهاي بزرگ ايجاد نموده است كه از آن جمله ميتوان به آلودگي هوا، آلودگي صوتي، افزايش ترافيكهاي درونشهري و افزايش مصرف سوخت اشاره نمود. در دو دهه اخير، توسعه پايدار به عنوان راهحلي براي رفع مشكلات در شهرهاي بزرگ، مطرح شده است. بر اساس توسعه پايدار، شرايط زندگي و نحوه استفاده از منابع طبيعي به صورتي طراحي ميشود كه هيچگونه آسيبي به نظام حياتي و محيط زيست وارد نشده و در عين حال، كليه نيازهاي انسان برطرف گردد. با دستيابي به توسعه پايدار ميتوان از بروز مشكلاتي همچون نابودي منابع طبيعي، تخريب سامانههاي زيستمحيطي، آلودگي هوا، تغييرات آب و هوايي و پايين آمدن كيفيت زندگي انسانها در حال و آينده جلوگيري كرد. در راستاي توسعه پايدار، دستيابي همزمان به اهداف زيستمحيطي، اجتماعي، حمل و نقلي و اقتصادي امكان ندارد. توسعه بخش حمل و نقل از اهدافي است كه در بلندمدت موجبات رشد اقتصادي را در كشورها به همراه دارد ولي اين هدف، پيامدهاي منفي زيستمحيطي داشته كه با اهداف زيستمحيطي توسعه پايدار، در تعارض خواهد بود. به منظور دستيابي همزمان به اهداف فوق، بايستي سياستهايي اتخاذ گردد كه همزمان با برآوردهكردن نيازهاي حمل و نقل جامعه، توانايي نسلهاي آينده در تامين نيازهاي خود به مخاطره نيافتد. بدين منظور بايد از الگوهاي مطرح شده در نوشهرگرايي، كه كارآمدترين آن توسعه حمل و نقل محور است استفاده نمود. توسعه حمل و نقل محور (TOD) رويكردي است كه بر مبناي آن بين الگوي توسعه شهر و الگوي استقرار شبكه حمل و نقل عمومي، هماهنگي وجود دارد. توسعه حمل و نقل محور در واقع نوعي يكپارچگي عملكردي ميان كاربري زمين و حمل و نقل است كه در فاصله 4۰۰ تا ۸۰۰ متري از ايستگاه حمل و نقل ايجاد ميشود و پيادهروي و دوچرخهسواري را تشويق ميكند. در پايان اين پژوهش به عنوان نتيجهگيري، ارتباط بين كاربري زمين و حمل و نقل و تاثير مستقيم آن بر مصرف بنزين، تاثير كاربري زمين بر روي مالكيت خودرو و حجم سفرها و در نهايت تفاوت هزينه ساليانه در مناطق شهري حمل و نقل محور و مناطق حومه شهر آورده شده است.