بررسي رابطه كيفيت گزارشگري مالي و نقدشوندگي سهام قبل و بعد از اعلان آيين نامه نظام راهبري شركتي

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين كيفيت گزارشگري مالي و نقد شوندگي سهام قبل و بعد از اعلان آيين نامه نظام راهبري شركتي ايران بود. روش شناسي: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري مطالعه حاضر شامل كليه شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي دوره زماني 1379-1394 بود كه پس از اعمال محدوديت هايي در نهايت تعداد 100 شركت جهت تحليل فرضيه ها انتخاب شد. در راستاي انجام هدف پژوهش تعداد دو فرضيه تدوين و با استفاده از روش رگرسيون پانلي تعميم يافته مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج برآورد مدل‌هاي رگرسيوني نشان مي‌دهد كيفيت گزارشگري مالي رابطه معناداري با نقدشوندگي سهام ندارد و اعلان آيين نامه نظام راهبري شركتي نيز نتوانسته اين رابطه را به طور معناداري تحت تأثير قرار دهد. اين يافته‌ها را مي‌توان نمودي از روند كند كارآمدي آيين نامه نظام راهبري شركتي و نياز به وجود محرك‌هاي انگيزشي ديگر در راستاي ارتقاي نقدشوندگي سهام دانست. دانش افزايي: نتايج مطالعه حاضر مي توان زنگ هشداري براي دولت ها و نهادهاي قانون گذار در جهت تلاش براي ارتقاي كيفي هر چه بيشتر آيين نامه نظام راهبري شركت ها باشد.