تأثير پياده‌سازي استانداردهاي بين‌المللي گزارشگري مالي (IFRS) بر كيفيت گزارشگري مالي

رشد تجارت بين‌المللي و جريان‌هاي سرمايه و پيوستگي اقتصادي فزاينده طي سه دهه گذشته، منجر به هماهنگ‌سازي استانداردهاي حسابداري در ميان كشورها شده‌است و همچنين از نظر بال، تا زماني‌كه حسابداري به وسيله عوامل اقتصادي و سياسي شكل مي‌گيرد، هماهنگ‌سازي استانداردهاي حسابداري و رويه‌هاي عمل، پيامدي اجتناب ناپذير جهت افزايش يكپارچگي بازارها و رويه‌ها خواهد بود. اين موضوع در دهه‌هاي اخير با پذيرش اجباري استانداردهاي بين‌المللي گزارشگري مالي (IFRS) در بسياري از كشورها تأييد شده است. از سوي ديگر، موضوع كيفيت گزارشگري مالي همواره به‌عنوان يكي از نگراني‌هاي حسابداران، قانون‌گذاران و استفاده‌كنندگان اطلاعات مالي مطرح بوده‌است. دليل اين امر اين است كه گزارشگري مالي يك ابزار اساسي براي برقراري ارتباط بين افراد درون‌سازماني و برون‌سازماني مي‌باشد كه نتايج معاملات و رويدادها را در قالب صورت‌هاي مالي گزارش ‌مي‌كند و تصميم‌گيرندگان از اين اطلاعات براي ارزيابي شرايط اقتصادي واحد گزارشگر استفاده‌مي‌كنند. از اين‌رو تمامي استفاده كنندگان گزارشات مالي، انتظار دارند كه اطلاعات درست و مناسبي از شركت‌ها دريافت كنند. با توجه به اهميت جهاني شدن بازارهاي سرمايه و لزوم به‌كارگيري استانداردهاي بين‌المللي گزارشگري مالي براي پيوستن به بازارهاي جهاني، هدف اصلي اين مقاله، مروري بر مطالعات انجام شده در راستاي تأثير پذيرش استانداردهاي بين‌المللي گزارشگري مالي بر كيفيت گزارشگري مالي است. مطالعات مرتبط با پذيرش IFRS در كشورهاي پذيرنده، حاكي از بهبود كيفيت گزارشگري مالي در نتيجه به‌كارگيري استانداردهاي مذكور مي‌باشد.