شناسايي مسايل اصلي مراكز پيش دبستاني شهر تهران با تأكيد بر رويكرد كيفي

پژوهش حاضر با هدف شناسايي مسايل مبتلابه مراكز پيش دبستاني شهر تهران با تأكيد بر رويكرد كيفي انجام گرفته است. اين پژوهش به لحاظ هدف جزء تحقيقات كاربردي است كه با روش كيفي مبتني بر مصاحبه و گروه هاي كانوني انجام شده است. جامعه پژوهش شامل كليه مربيان پيش دبستاني و مهدهاي كودك شهر تهران بود كه به روش نمونه‌گيري هدفمند براي شركت در پژوهش انتخاب شدند. پس از مصاحبه انفرادي با شش مربي اشباع داده‌ها حاصل شد. سپس با استفاده از روش گروه كانوني، اين مربيان طي يك جلسه و پس از 90 دقيقه مشورت و بحث گروهي در مورد سؤال‌هاي پژوهش، در نهايت به اتفاق نظر رسيده و خروجي نهايي به عنوان نتيجه جلسه ارائه شد. يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه از ديدگاه مربيان مهدهاي كودك و پيش دبستاني، مهم‌ترين مسايل مبتلابه مراكز پيش دبستاني شهر تهران به ترتيب عبارتند از: 1. عدم توانايي مهارت‌هاي زندگي در كودكان (با تأكيد بر مهارت حل مسأله)؛ 2. عدم توانايي مهارت‌هاي زندگي در كودكان (با تأكيد بر مهارت خلاقيت يا تفكر خلاق)؛ 3. عدم آگاهي والدين از مسايل و زيرساخت‌هاي تربيتي (پرورشي)؛ 4. وابستگي رواني كودكان به اوليا؛ 5. وابستگي فيزيكي كودكان به اوليا و عدم استقلال آنان در انجام مسئوليت‌ها و كارهاي شخصي؛ 6. عدم آگاهي والدين از مسايل و زيرساخت‌هاي آموزشي (مواردي كه در سنين و شرايط مختلف بايد به كودكان آموزش داده شود)؛ 7. شيوع پرخاشگري در كودكان؛ 8. وابستگي شديد كودكان پيش دبستاني به سي دي‌هاي انيميشن و شبكه‌هاي تلويزيوني كودك؛ 9. وابستگي شديد كودكان پيش دبستاني به تبلت و تلفن همراه و بازي‌هاي رايانه‌اي؛ 10. عدم علاقه كودكان پيش دبستاني به اسباب‌بازي‌هاي سازمان‌نيافته مانند گل سفال، شن، آب، مواد دورريختني، خميربازي و غيره و در عين حال تمايل شديد آنها به بازي با اسباب‌بازي‌هاي سازمان‌يافته مانند ماشين‌هاي كنترلي و عروسك‌هاي هوشمند.